Çocukların bir etkinlikte mücadele ettiğini görmek zor. Ancak yeni araştırmalara göre, ebeveynler çocuklara yardım ettiğinde iyilik yapmıyor.

Ebeveynlerin bir etkinlikte mücadele ettiklerini gördüklerinde çocuklarına yardım etmek istemeleri tamamen normaldir. Ancak yapılan yeni araştırma, ebeveynlerin bu anlarda geri adım atmak isteyebileceğini söylüyor.

Yapılan gözlemsel araştırmaya göre, çocuklar yetişkinler devraldıklarında daha az ısrar ediyorlar.

Yapılan İlk Deney

4 ve 5 yaşındakileri kontrol dahil üç farklı gruba ayırdılar ve onlara bir blok bulmacayı nasıl bir araya getireceklerini gösterdiler. Çocuklardan daha sonra yeni bir bulmaca oluşturmaları istendi. Bir grupta yetişkinler çocuk için yapbozu fiziksel olarak bitirmek için devreye girerken, diğerinde yetişkinler çocuğun bir araya getirmesine sözlü olarak yardım etti.

Sonunda, tüm çocuklara yapıştırılmış bir yapboz kutusu verildi – yani açmak mümkün değildi. Bir yetişkinin yapbozunu daha önce bitiren çocuklar kutuyla diğerlerinden daha az ısrar etti.

Yapılan İkinci Deney

4 ve 5 yaşındakiler, yetişkinlerin devraldığı bir gruba ya da yetişkinlerin sırayla çocuklarla birlikte bir bulmaca oluşturduğu bir gruba yerleştirildi. Bunun amacı, çocukların, yetişkinleri devralmaya alıştıktan sonra sonraki bir aktiviteyi ne kadar kolay bıraktıklarını görmekti.

Zorlu bir bulmaca görevinde daha fazlasını devralan ebeveynlerin çocuklarını daha az ısrarcı olarak değerlendirdiklerini bulduk. İkinci bir çalışmada, bir yetişkinin zorlu bir görevi devralmasının ardından, çocukların bir sonraki görevi çocuklara göre daha erken bıraktığını gördük. Sonuçlarımız, yetişkinlerin daha azını devralmalarına yardımcı olacak müdahalelerin küçük çocuklarda daha fazla ısrara yol açabileceğini gösteriyor.

Ebeveynler Nasıl Geri Adım Atabilir?

Bununla birlikte, özellikle sanal öğrenme ve izolasyon konusundaki hayal kırıklıklarının baş gösterdiği salgın sırasında, ebeveynlerin yine de arka koltukta oturmakta zorlanmaları anlaşılabilir.

Çocuklarınızın yeni beceriler öğrenmesini izlemekte zorlanabilirsiniz, ancak bu araştırma bize onların mücadele etmesine izin vermenin önemli olduğunu gösteriyor. Onlar için matematiklerini yapmaya başlarsanız, bunu kendilerinin yapmak zorunda olmadıklarını öğrenebilirler.

Ancak, bir çocuğun bir sanat projesi yaptığı zamanki gibi diğer durumlar, ebeveynler için, ilk başta başarısız olsalar bile, çocukların bir şeyleri kendi başlarına çözmelerine izin vermeleri için mükemmel bir fırsattır. Ebeveynler, çocuğa yardımcı olmak için süreç övgüsünü kullanmalarına izin vererek kendilerini avutabilirler. “Ne kadar çabaladığını anlıyorum, bunu kendin çözebileceğini biliyorum” gibi şeyler söylemek, yardımcı olabilir. Ebeveyn ayrıca “Vay canına, hayal kırıklığına uğradın, ama tekrar denedin ve kendin çözdün!” diyerek de devam edebilir.

Bir ebeveynin ne kadar süre beklediğinin veya hangi müdahalelerin en büyük farkı oluşturduğunun önemli olup olmadığını görmek için daha fazla araştırma yapılması gerekse de, küçüklerinizin biraz mücadele etmesine izin vermenin daha fazla sebat etmesine izin vereceği açıktır.