Uzaktan eğitim, nörolojik çeşitlilikteki çocuklarda öğrenme kaybına yol açıyor. Ebeveynler olarak şu anda pek çok önemli sorun var, ancak en acil olanı muhtemelen COVID-19 olarak bilinen olaydan en çok etkilenen okul yaşındaki çocukların akademik ve duygusal refahı.

Geçen yıl ebeveynler hakkında bir çok değişiklik oldu. Birçoğumuz ek eğitimci, sağlık profesyoneli, çeşitlilik uzmanı, teknik destek ve yurttaşlık eğitmeni almaya hazır değildik, ancak yine de geçiş, çok hızlı bir şekilde gerçekleşti.

Artık çocuklarda artan depresyon ve anksiyete oranları var ve bu da öğrenme kaybı veya COVID-19 kesintilerinden kaynaklanan eğitimsel aksaklıklara neden oldu.

Okulların kapanması öğrencilerin resmi akademik öğrenme sürecine katılımını bozdu. Çocuklar yüz yüze eğitimden çevrimiçi öğrenmeye hızla döndüler ve bir gecede Wi-Fi, dizüstü bilgisayarlar, iPad’ler, tabletler veya bir PC’ye erişim zorunlu hale geldi.

Ancak okullar sanal hale geldiğinde zihinsel, duygusal ve davranışsal konulara yönelik düzenli kişisel terapötik müdahaleler derhal askıya alındığında, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), anksiyete, konuşma veya otizm de kendilerini sanal bir boşlukta buldu.

Sanal terapi sağlayan bölgelerde, ebeveynler dijital oturumları denetlemeye ve onlara yardım etmeye zorlandı ve birçoğu yeni rolü stresli ve sürdürülemez buldu.

Maalesef, çoğu okulun uzaktan öğrenimi yayma yöntemi, farklı şekillere sahip çocuklar, özellikle de öğrenme ve dikkat sorunları olan çocuklar için halihazırda var olan zorlukları daha da şiddetlendiriyor. Bu ebeveynler, çocuklarının çevrimiçi öğrenmeye katılmasını sağlama konusunda ek bir baskı hissediyorlar.

Tele sağlık, çocuklar ve terapistler arasındaki değerli kişisel etkileşimleri tehlikeye atıyor. Yüz yüze düzenli toplantılarla kazanılan kişisel güven, başarılı terapötik sonuçlar için genellikle gereklidir ve bunların aniden bozulması, nörolojik çeşitliliğe sahip çocukların belirsiz yeni bir normale alışmaları gerektiği anlamına gelir.

Nörolojik çeşitliliğe sahip çocuklar, akranlarına da ayak uyduramadıkları için yüksek düzeyde hayal kırıklığı, kafa karışıklığı ve depresyon yaşayabilir. Ve bu duygular internet erişiminin olmaması nedeniyle artabilir.

Kaosun ortasında, bazı ebeveynler çocuklarının ne yapıp ne yapamayacakları konusunda okulla sınırlar koymaya çalıştı. Diğerleri, pandemi sona erene kadar tamamen ve evde eğitim veya okul dışı olmayı tercih ettiler .

Eğitimdeki mevcut kriz, ayrıcalık, eşitlik, katılım ve nörolojik çeşitliliği olan çocukların karşılaştığı zorluklar hakkında öğretilebilir bir andır. Peki bedelini siz ve çocuklarınız ödüyorsanız ne yapmanız gerekir?

• Pandemi sürecinde herkesin yaşadığı gibi siz de otizmli çocuğunuzun rutinlerinin ve günlük planlarının bozulduğu bir süreç yaşamaktasınız.
• Otizmli çocuklar rutinlerindeki ve sosyal ortamlarındaki değişikliklere daha dirençli olduklarından süreç sizin için daha yorucu olabilir.
• Bu durumda ev içinde otizmli çocuğunuzun önceki rutini ile birleştirilmiş olarak yapmayı sevdiği ya da yapmayı seveceğini düşündüğünüz aktivitelerden oluşan yeni bir düzen oluşturun.
• Bu düzen, otizmli çocuğunuzun gün içinde yapacağı etkinlikleri sıraya koyan, onlara çeşitli öğrenme fırsatları sunan, kendilerini güvenli hissetmelerini sağlayan rutinler belirleme şeklinde olmalıdır.
• Yeni düzeniniz sınırları belirli, saatleri değişiklik göstermeyen, net ve anlaşılır bir içerikte olsun.
• Günlük planlarınızı çocuğunuzun vereceği tepkiler, yapmayı seveceği etkinlikler ve geçmişteki rutininize göre revize edin.
• Oluşturduğunuz yeni plan çerçevesinde çocuğunuzun özelliklerine göre ev içi mekansal düzenlemeleri oluşturun.
• Günlük planlarınızda çocuğunuzun fiziksel aktivitelerine yer verin.
• Günlük planlarınızda ailece yapılabilecek etkinliklere (film izleme, sohbet etme vb.) ağırlık verebilirsiniz.
• Çocuğunuzu mümkün olduğunca çok kalorili ve sağlıksız besinlerden uzak tutun.
• Çocuğunuza güvende olduğunu hissettirin. Bu konuda onu rahatlatarak güvence verin.
• Pandemi sürecine ilişkin yazılı, görsel ve sosyal medyada kaygı düzeyini artırıcı içeriklerden mümkün olduğunca çocuğunuzu uzak tutun.
• Otizmli bireylerde olumsuz ve kaygı uyandırıcı bir durum karşısında verilen tepki ve rahatlama yöntemleri çok çeşitlidir. Önceki tecrübeleriniz bu zor ve kaygılı dönemde de size yol gösterecektir.
• Otizmli bireylerde görülebilen ağlama, bağırma, kendine ya da başkalarına zarar verici saldırgan davranışlarda bulunma, öfke nöbetleri, inatçılık, tekrarlı, takıntılı ve sıradışı davranış örüntüleri görülme sıklığı artabilir.
• Problem davranışların nedenlerini belirleyerek bu nedenleri ortadan kaldırmaya odaklanınız.
• Olumlu davranışları artırmak üzere kullandığınız pekiştireçlerin çocuk için etkili olduğundan emin olunuz.
• Ev içinde problem davranış yönetmeye ilişkin olarak eğitim profesyonellerinden destek almak ve davranışı yönetme becerisini geliştirmek önemlidir.
• Otizmli çocuğunuzla kurduğunuz iletişim yöntemlerinin pandemi sürecinde nasıl işlediğini gözden geçiriniz. Konuşma, resim yapma ya da yazarak iletişim vb. yöntemlerin hangisinin/hangilerinin etkili olduğuna ilişkin gözlem yapınız.
• Otizmli çocuğunuzun eğitimine ilişkin olarak uzaktan eğitim uygulamalarını takip edin.
• Bununla birlikte internet aracılığıyla özel gereksinimli bireylere yönelik olarak hazırlanan çok sayıda ulusal ya da uluslararası eğitim içeriğine ve çevrimiçi videolara ulaşabilirsiniz.
• Çocuğunuzun iletişim kurmaktan hoşlandığı kişilerle (akrabalar, öğretmenler, arkadaşlar vb.) sesli ya da görüntülü iletişim kurmasını sağlayın.
• Otizmli bireye sahip olan sizinle benzer durumdaki ailelerle görüşerek deneyim paylaşmak bu süreçte etkili ve yararlı olabilir.
• Anne, baba ya da otizmli bireyin bakımını üstlenen kişiler olarak sizin rahatlamanız da süreci yönetmek açısından son derece önemlidir. Sizde kaygı düzeyini artıran her türlü uyarandan uzak durun. Keyifli etkinliklere yoğunlaşın ve yeni hobiler edinin.